Samenvatting

In 1960 werd de voormalige nazileider Adolf Eichmann in Argentinië, waar hij sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog een anoniem bestaan had geleid, gekidnapt en naar Israël gesmokkeld. Daar stond hij in 1961 terecht voor ‘misdaden tegen de menselijkheid’. De joodse theologe en filosofe Hannah Arendt woonde in opdracht van het tijdschrift The New Yorker het Eichmannproces in Jeruzalem bij. Haar toonaangevende en omstreden reportage biedt inzicht in zowel het dagelijks verloop van het proces als in de grote onderwerpen die erachter schuilgingen: het wezen van de gerechtigheid, de houding van het joodse leiderschap onder het naziregime, en het meest omstreden onderwerp van alle: het wezen van het kwaad.

Recensie(s)

Het proces tegen Adolf Eichmann in Jeruzalem in 1961 was niet in eerste instantie een proces tegen een individu. Veel meer ging het eerste grote proces tegen een Duitse oorlogsmisdadiger over datgene wat het joodse volk in de Tweede Wereldoorlog was aangedaan. De joodse filosofe en theologe Hannah Arendt was een van de vele verslaggevers die bij dit proces aanwezig waren. Het verslag dat zij van dit grote 'showproces' maakte, leidde tot veel commotie, in eerste instantie aan joodse zijde, maar ook daarbuiten. Natuurlijk beschreef Ahrendt vrij nauwgezet de procesgang in haar reportages. Dat deden andere verslaggevers ook. Maar zij beperkte zich niet daartoe. Als filosofe hield Ahrendt zich ook bezig met de achterliggende levensvragen en vooral opmerkelijk was haar conclusie dat Eichmann, door de openbare aanklager afgeschilderd als het vleesgeworden kwaad, eigenlijk een heel gewone man was. Een bureaucraat die uitvoert wat hem is opgedragen, los van de inhoud van die opdracht. Daardoor heeft dit boek helaas aan actualiteit niets verloren.

Redactie

Recensie

Boekinformatie

Bestellen

Commentaar

Zie de huisregels welk commentaar wordt opgenomen!