Aantekeningen bij de Bijbel
Vragen, overdenkingen en achtergronden over de Bijbel,
welke resulteren in allerlei aantekeningen.
welke resulteren in allerlei aantekeningen.
Met de waterkringloop, ook wel hydrologische cyclus of watercyclus genoemd, wordt het natuurkundige proces bedoeld waarbij oppervlaktewater, zoals zeewater, verdampt. In de atmosfeer vormt deze damp wolken waaruit neerslag valt. Vervolgens komt deze weer terug op aarde en via rivieren wordt afgevoerd naar zee waarna de cyclus weer opnieuw begint.
In de 17de eeuw kon men voor het eerst deze kringloop bewijzen, het is dan ook zeer frappant dat, 3000 jaar eerder, in de Bijbel in verschillende passages al over deze kringloop wordt gesproken. De bekendste passage is "Al de beken gaan in de zee, nochtans wordt de zee niet vol; naar de plaats, waar de beken heengaan, derwaarts gaande keren zij weder" (Pred. 1:7). Toch staat deze tekst niet alleen, ook profeten als Amos en Jesaja stellen dat het de HEERE is die "wateren van de zee roept, en ze uitgiet op de aardbodem" (Am. 5:8; Jes. 55:10). In het boek van Job wordt een soortgelijke beschijving gegeven "Want Hij trekt de druppelen der wateren op, die den regen na zijn damp uitgieten; Welke de wolken uitgieten, en over den mens overvloediglijk afdruipen" (Job 36:27-28) met de vraag of "men ook verstaat de uitbreidingen der wolken" (Job 36:29).
Dat ook deze oude schrijvers hiervan onder de indruk waren en stellig niet wisten dat er ongeveer 430 000 km3 verdampt water in de lucht is (wat een laag is van bijna 90 centimeter over de gehele aarde), en dat de wolken soms vele tienduizenden kilo's zwaar zijn, blijkt uit passages als "Hij bindt de wateren in Zijn wolken; nochtans scheurt de wolk daaronder niet" (Job 26:8) en "Als Hij den wind het gewicht maakte, en de wateren opwoog in mate" (Job 28:25).
Aangemaakt op 13 mei 2006, laatst gewijzigd 22 december 2018
     |
Zie de huisregels welk commentaar wordt opgenomen!