Aantekeningen bij de Bijbel
Vragen, overdenkingen en achtergronden over de Bijbel,
welke resulteren in allerlei aantekeningen.
welke resulteren in allerlei aantekeningen.
Het in tongen spreken, is het spreken in een vreemde (menselijke) taal (Gr. γλωσσολαλία glossolalia, van γλῶσσα G1100 glossa en λαλέω G2980 laleō, later ξενογλωσσία xenoglossie of xenolalie, van ξένος G3581 xenos en γλῶσσα G1100 glossa. genoemd). In Bijbelse terminologie is het een gave dat iemand zich uit in een taal die hij niet heeft aangeleerd, maar die begrijpelijk is voor degenen die die taal beheersen (Cyril G. Williams, Tongues of the Spirit, A study of Pentecostal glossolalia and related phenomena) en deze tijdens de dienst uitleggen. In sommige kerkelijke denominaties wordt het spreken in tongen ook wel tongentaal genoemd.
Het Nederlands Bijbelgenootschap heeft in 2004 met de uitgave van de NBV in plaats van tongen het nieuwe woord "klanktaal" geïntroduceerd (Met Andere Woorden, 25.1 p. 14; → Tongentaal of klanktaal?).
In het Oude Testament vinden we de verwijzing dat bij de toren van Babel de mensheid in verschillende talen gaat spreken (Gen. 10:5-31), dit is interessant omdat dit in een gedeelte staat voor de Babylonische spraakverwarring in Genesis 11 vers 6. Sommigen verklaren dit anachronisme door te stellen dat er altijd al verschillende talen en dialecten zijn geweest. Anderen stellen dat toen Mozes dit opschreef hij reeds deze spraakverwarring in gedachte had. Gezien de Nieuwtestamentische context mogen we dit strikt genomen niet als tongentaal beschouwen.
Een andere mogelijke verwijzing is als koning Saul samen met profeten gaat profeteren (1 Sam. 10:10-11), maar ook hier wordt niet gesproken dat hij in een andere taal gaat spreken, op zijn hoogst dat hij in extase raakt.
In de Evangeliën is er voor het eerst sprake van tongentaal in Markus 16:17 waar we lezen "met nieuwe tongen zullen zij spreken". In Handelingen lezen we dat de eerste christenen in tongen spreken en dat dit verstaanbaar is voor mensen die uit andere landen komen (Hand. 2:4-11), dat het niet eenmalig is blijkt ook uit andere verwijzingen in ditzelfde Bijbelboek (Hand. 10:46; 19:6).
Pas in de eerste brief aan de Corinthiërs wordt aangegeven dat het een gave is (1 Cor. 12:10, 28, 30) en dat het in eerste instantie is ter stichting van zichzelf (1 Cor. 14:4) en als het gebeurt in de gemeente er uitleg moet zijn (1 Cor. 14:5-6, 9, 13-27), maar ook dat het niet verhinderd moet worden (1 Cor. 14:39). Opvallend hierbij is dat Paulus de nadruk legt op uitleg en als die er niet is verwijst naar Oudtestamentische teksten waar het spreken in een vreemde taal als een straf van God wordt gezien omdat de toehoorders het niet kunnen verstaan (Deut. 28:49, Jes. 28:11).
Met de uitgave van de NBV in 2004 introduceerde het Nederlands Bijbelgenootschap het woord "klanktaal" (Met Andere Woorden, 25.1 p. 14). Bij hun aantekening bij Hand. 2:3-4 beargumenteren ze dat met "In het Grieks heeft dit vers een woordspel met het voorafgaande: in beide verzen wordt het Griekse woord glôssa gebruikt, dat vertaald kan worden met ‘tong’ of ‘taal’. In Handelingen 2:3 gaat het om vuurtongen en in 2:4 om verschillende vreemde talen die gesproken worden (dat blijkt uit het vervolg, 2:9-11). Deze talen mogen niet verward worden met de zogenaamde klanktaal uit Handelingen 10:46 en 19:6". Hierbij moeten we ons de vraag stellen of deze interpretatie klopt, want uit Hand. 2:4-11 blijkt dat, zoals ze aangeven, het werd verstaan door mensen die andere talen spraken, echter ook de verwijzing van Paulus (1 Cor. 14:21) naar Jes. 28:11 ("vreemde taal") geeft aan dat het om bestaande talen gaat, terwijl zijn verwijzing "Ik dank mijn God, dat ik meer [vreemde] talen spreek, dan gij allen" (1 Cor. 14:18) heel duidelijk kan slaan dat hij meerdere talen spreekt. Het Griekse woord γλῶσσα G1100 heeft dan ook niet alleen de betekenis van "tong", maar ook van "taal" en de genoemde verwijzing van Paulus benadrukt nog eens dat het om een "aardse taal" gaat en niet om een soort extatische brabbeltaal.
Ter bestudering van dit onderwerp is het van belang om onderscheid te maken tussen de twee hedendaagse begrippen γλωσσολαλία glossolalia en ξενογλωσσία xenoglōssía:
De meeste mensen ten tijde van Bijbel spraken op hun moedertaal en misschien enkele algemene talen als Grieks en Aramees (de oude equivalenten van de hedendaagse wereldtaal Engels), geen vreemde talen. Het is dan ook opmerkelijk dat in Handelingen 2 wordt gezegd dat mensen uit andere landen de tongentaal herkenden als hun moedertaal (Hand. 2:8), terwijl, zoals reeds aangegeven, Paulus in 1 Cor. 14:21 verwijst naar Jes. 28:11 לָשֹׁ֖ון אַחֶ֑רֶת lāšwōn ’aḥereṯ "vreemde taal" (SV "andere tong", HSV "andere taal") waaruit ook blijkt dat het om bestaande talen gaat. Wat mogelijk ook geconcludeerd kan worden uit zijn opmerking dat hij (als geleerde) meer talen spreekt dan zijn toehoorders (1 Cor. 14:18).
Op basis van genoemde Bijbelteksten is het logischer dat tongentaal aangeduid wordt met ξενογλωσσία xenoglōssía (het spreken in een vreemde taal die men niet heeft aangeleerd) dan met γλωσσολαλία glossolalia (het uiten van gebrabbel of willekeurige klanken).
Het idee, wat vooral in de charismatische beweging leeft, dat tongentaal de taal van engelen (meestal zich dan baserend op 1 Cor. 13:1) zou zijn wordt nergens door de Bijbel bevestigd. In de genoemde tekst zien we dat Paulus dit als suggestie stelt "Al ware het" en niet dat engelen hun eigen taal hebben (hoewel dit laatste natuurlijk wel mogelijk is). Wel lezen we in de Bijbel dat als engelen tegen mensen spreken (denk aan Daniël, Lot, de ouders van Simson) dit altijd in de taal van die mensen is.
Met de opkomst van Evangelische, Pinkster- en Charismatische kerken staat ook de tongentaal weer in de belangstelling.
In de statuten van de Verenigde Pinkster- en Evangeliegemeenten staat:
Artikel 11 - Doop in de Heilige Geest; Uitingen van de Geest
Wij geloven dat God zijn gemeente toerust door de gelovigen te dopen in de Heilige Geest. Deze doop, ontvangen door geloof, wordt herkend door het spreken in nieuwe tongen, zoals de Geest deze geeft uit te spreken en ook door het functioneren van andere geestesgaven in de levens van de gelovigen.
Hnd. 1:4,5; Hnd. 2; 1 Kor. 12:1-11, 28-31; 1 Kor. 14; Ef. 5:18-21.
We zien dat deze statuten duidelijk verwijzen dat tongentaal afkomstig is van de Heilige Geest en niet dat het door eigen kunnen aangeleerd wordt.
Herodotos maakt melding van een priester die plotseling in een vreemde taal spreekt: "En terstond was de opperpriester in een vreemde taal gaan spreken en de Thebanen, die meegekomen waren, stonden verbaasd, toen ze daar in plaats van Grieks een vreemde taal hoorden, en ze wisten niet wat ze in dit geval moesten doen, maar de Europiër had hun haastig het plankje, dat ze bij zich hadden, uit handen gegrist en erop geschreven wat de priester zei; toen had hij hun verteld, dat hij Karisch sprak en nadat het opgeschreven te hebben was hij naar Thessalia verdwenen" (Herodotos, Historiën, 8.135).
De oudst bekende (vermoedelijke) optekening van glossolalia is te vinden in een van de gnostische geschriften die gevonden zijn in Nag Hammadi. Een deel van de tekst luidt (Nag Hammadi, The Gospel of the Egyptians, vert. Alexander Bohlig and Frederik Wisse):
Een verborgen, onzichtbaar mysterie kwam tot uiting:
IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII
EEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEE
OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO
UUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUU
EEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEE
AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA
OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO
Regelmatig wordt gesteld dat xenoglōssía ook is geconstateerd bij Eskimo's, Hindoes en andere niet christelijke volken. Dr. Kurt Koch vertelt dat tijdens een bezoek van hem in Transvaal (Zuid-Afrika) hij hoorde dat veel bezeten Bantoes in een soort tongentaal spraken, hetzelfde meldt hij van boeddhistische en shintoistische priesters, Pas in de Filipijnen was hij voor het eerst zelf getuige van een bezeten iemand die een vreemde taal sprak en vermeld ook dat in London een zekere Mr. Millan als medium in tongen sprak tot hij later door gebed tot geloof kwam (K. Koch, Speaking in Tongues?). Echter in de meeste gevallen blijkt het om glossolalia te gaan.
Aangemaakt 27 mei 2006, laatst gewijzigd 20 juni 2018
     |
Zie de huisregels welk commentaar wordt opgenomen!