Tammuz
תַּמּוּז H8542 "Tammuz",

Zie ook: Beeldbank, Afgoden, Tammuz (maand),

Tammuz (Hebreeuws תַּמּוּז H8542, Akkadisch Dumuzid sipad), was in oa. de Babylonische en Kanaänitische mythologie een herdersgod, de god van de vegetatie en de oogst en derhalve een vruchtbaarheidsgod, die beurtelings opkwam en stierf zoals het graan.

Inhoud

Bijbel

Wordt slechts eenmaal genoemd (Ezech. 8:14), waar hij wordt geïntroduceerd in de tempel te Jeruzalem en waar de vrouwen over zijn dood weeklagen bij de noordelijke poort.


Terminologie

De Hebreeuwse naam תַּמּוּז H8542 tammûz  is afgeleid van het Sumerisch dDumuzi "de goede zoon", in het Akkadisch wordt het meestal geschreven als Dumuzid sipad Dumuzu of Duwuzu, Neo-Assyrisch Du'uzu of Dûzu (K.v.Toorn, p. 828). Zowel de Hebreeuwse als Babylonische maand Tammuz is naar hem genoemd.


Geschiedenis

Komt voor in de Sumerische koningslijsten, waar wordt gesteld dat hij 36.000 jaar zou hebben geregeerd (Livius.org, The Sumerian King List; Livius.org, ABC 18 Dynastic Chronicle). Als herdersgod wordt hij vaak afgebeeld met geiten die hem omringen en in zijn hand een staf, hoewel ook vaak afgebeeld als herder van de wilde dieren. Op Akkadische zegels vaak afgebeeld met een baard, met een zweep over zijn schouder en een paar kleine kinderen of dieren bij zich. Bij latere afbeeldingen is de zweep vaak vervangen door gestileerde twijgen of palmbomen. Op zijn schouder een mantel gemaakt van de huid van een leeuw (F. A. M. Wiggermann, The Image of Dumuzi, A Diachronic Analysis, p. 327ev.).

Zijn heilige boom zou de ceder zijn (Maurice H. Farbridge, Studies in Biblical and Semitic Symbolism, (2013), p. 30-31).

Op basis van de tekst in Ezech. 8:14 en dat de maand in de zomer viel (cf. J.P. Peters, p. 108), gaat men er van uit dat het feest in de zomer plaatsvond. Ook de diverse klaagliederen die gevonden zijn bevestigen dat het een laatste oogstfeest was (F.A. Vanderburgh, p. 312-321).

In de 14de eeuw n.C. lezen we bij al-Dimashqī voor het eerst dat er voor Tammuz een zonnewendefeest werd gehouden en dan ook nog eens in Jeruzalem (Jaakko Hämeen-Anttila, “Continuity of Pagan Religious Traditions in Tenth-Century Iraq.” in A. Panaino and G. Pettinato (eds.). Ideologies as Intercultural Phenomena. Melammu Symposia 3. Milan: Universita di Bologna & IsIAO 2002, p. 102).


Fabels

Zoon van Semiramis

Volgens Alexander Hislop (The Two Babylons, 1853) was Tammuz de zoon van Semiramis, die volgens hem de vrouw van Nimrod was. Echter zoals de meeste beweringen in zijn boek behoort dit tot zijn eigen fantasieën en er is geen enkel bewijs dat dit zo is. Helaas zien we dat veel christenen hierdoor misleid zijn en sindsdien doen er allerlei verhalen de rondte, zo zou Tammuz plotseling Nimrod zijn die met Semiramis trouwde en dat hij de grondlegger zou zijn geweest van Pasen. Zijn moeder krijgt dan de naam Ishtar en haar naam zou hetzelfde zijn als het Engelse Easter. Dit laatste is populaire volksetymologie, of zoals Ralph Woodrow het beschreef "This is not factual history—it is more in the category of tabloid sensationalism" (R. Woodrow, Message from Ralph Woodrow regarding the book BABYLON MYSTERY RELIGION).

Kruis als symbool

Volgens W.E. Vine werd het kruis, in de vorm van een tau, gebruikt door aanbidders van Tammuz (W.E. Vine, lemma Cross, Crucify), maar hier zijn geen bewijzen voor gevonden.

Jezus mythe

De Assyrioloog Henriette Broekema kwam met het idee dat het verhaal over de dood van de Sumerische godheid Dumuzi een model kon zijn voor Jezus, die werd verraden door een van de twaalf apostelen (Volkskrant, 28 apr. 2014). Er zijn zeker parallellen tussen het Lijdensverhaal uit het Nieuwe Testament en de mythe, en je kunt die opvoeren als verklaring voor aspecten van het Lijdensverhaal. Maar uiteindelijk zul je moeten kiezen of je de totstandkoming van het christendom wil verklaren vanuit een Sumerische context of vanuit een Joodse context. Dan zul je vaststellen dat de joodse context, zoals gedocumenteerd in de Dode Zee-rollen, de pseudepigrapha en de Mishna, méér verklaart dan de Sumerische (J. Lendering, Jezus, mythen en voorlichting (5), 7 dec. 2014).


Koop nu

Commentaar

Zie de huisregels welk commentaar wordt opgenomen!