Literatuur
Bijbelteksten

Stoicijnen

Stoïcijnen (Grieks Στωϊκός ^G4770), filosofen van een bepaalde Griekse leer. De Stoïcijnen leerden dat de mens moet leren leven in harmonie met de natuur (de kosmos). Alles wat gebeurt in de wereld is volgens de Stoa van tevoren onverbiddelijk bepaald, maar de vrijheid en autonomie van de mens zit hem erin dat hij vrij is in zijn reactie hierop.

Bijbel

De stoïcijnen worden eenmaal bij naam genoemd (Hand. 17:18), verder haalt Paulus de stoïcijnse dichter Cleanthes in Hand. 17:28 aan, die zegt: "Uw geslacht toch zijn wij."

Indeling van de filosofie

De Stoïcijnen deelden de filosofie als volgt in: logica (incl. retorica en taalkunde/grammatica), natuurfilosofie, en ethiek. Maar de stoïsche filosofie is dermate een eenheid, dat de onderdelen vaak niet goed uit elkaar te houden zijn. Bovendien dekt hun terminologie de onze niet, daarom is in het onderstaande voor een andere behandeling gekozen.

• De oude Stoa, waarvan de twee belangrijkste leermeesters Zeno en Chrysippus (±277 - ±206 v.C.) zijn, kenmerkt zich door een compromisloosheid, die niet terugdeinst voor op het eerste gezicht vreemd aandoende consequenties.
• De ideale mens wordt binnen de Stoa altijd uitgebeeld door de stoïsche wijze, op wie alle volmaaktheid geprojecteerd wordt, en die voor iedereen een doel moet zijn. Iedereen die niet wijs is, is dwaas.
• Alles is materie (stoffelijk), ook bijvoorbeeld onze ziel, God, maar ook zaken als wijsheid of rechtvaardigheid.
• De Stoa kent een uitzonderlijk hecht doortimmerd wereldbeeld, dat moet dienen als houvast voor haar aanhangers.
• De Stoa is gericht op processen, op het veranderende. Dit in tegenstelling tot Plato en Aristoteles, die juist gericht waren op het blijvende, onveranderlijke (het Idee, de Vorm) in de dingen.

Zie de huisregels welk commentaar wordt opgenomen!