Aantekeningen bij de Bijbel
Vragen, overdenkingen en achtergronden over de Bijbel,
welke resulteren in allerlei aantekeningen.
welke resulteren in allerlei aantekeningen.
De Protocollen van de Wijzen van Zion (Russisch Протоколы сионских мудрецов), in oudere uitgaven ook Protocollen van de Wijzen van Sion, is een verzonnen antisemitische tekst die een joods plan voor wereldwijde overheersing beschrijft. De hoax, die bleek te zijn geplagieerd uit verschillende eerdere bronnen, sommige niet antisemitisch van aard, werd voor het eerst in 1903 in Rusland gepubliceerd, in meerdere talen vertaald en in het begin van de 20ste eeuw internationaal verspreid. Sindsdien wordt het geschrift vaak aangehaald in diverse complottheorieën.
De Protocollen is een verzonnen document dat beweert feitelijk te zijn. Tekstueel bewijs toont aan dat het niet voor 1901 geproduceerd kon zijn. Het is bekend dat de titel van Sergei Nilus 's wijdverspreide editie de data "1902–1903" bevat, en het is waarschijnlijk dat het document in die tijd ook daadwerkelijk geschreven is. in Rusland, ondanks de poging van Nilus om dit te verdoezelen door Frans klinkende woorden in zijn editie op te nemen (C.G. De Michelis, p. 65).
Reeds halverwege de 19de eeuw bestonden er al complottheorieën rondom een Joodse wereldmacht. Jacob Brafman, een Russische jood uit Minsk, keerde zich na een conflict met vertegenwoordigers van de lokale kehila (een gemeenschap van Joden) tegen het Jodendom. Vervolgens bekeerde hij zich tot de Russisch-orthodoxe kerk en schreef polemieken tegen de Talmoed en de kehila. Brafman beweerde in zijn boeken The Local and Universal Jewish Brotherhoods (1868) en The Book of the Kahal (1869), gepubliceerd in Vilna, dat de kehila in het geheim bleef bestaan en dat het vooral tot doel had christelijke ondernemers te ondermijnen, hun eigendom over te nemen en uiteindelijk de macht te grijpen.
De basis voor de Protocollen bestond voornamelijk uit Maurice Joly's "Dialogue aux enfers entre Machiavel et Montesquieu" (Dialoog in de hel tussen Machiavelli en Montesquieu), een politieke satire uit 1864 (S.L. Jacobs, p. 15).
Bepaalde gedeelten van de Protocollen zijn geplagieerd van Maurice Joly's "Dialogue aux enfers entre Machiavel et Montesquieu" (Dialoog in de hel tussen Machiavelli en Montesquieu), waarbij de eerste 19 hoofdstukken van de Protocollen nauwgezet die van Joly volgen. Het was Philip Graves die in 1921 in een drietal artikelen in de Engelse krant The Times dit aan het licht bracht (Gordon Fisher, About The Protocols of the Elders of Zion).
| Dialogue aux enfers entre Machiavel et Montesquieu | Protocollen van de wijzen van Zion |
|
Hoe worden leningen verstrekt? Door de uitgifte van obligaties die voor de regering de verplichting inhouden om rente te betalen in verhouding tot het betaalde kapitaal. Dus als een lening 5% bedraagt, heeft de staat na 20 jaar een bedrag uitgekeerd dat gelijk is aan het vreemd vermogen. Als 40 jaar zijn verstreken, heeft het dubbel betaald, na 60 jaar drievoudig: toch blijft het de schuldenaar voor het gehele kapitaalbedrag. Montesquieu, Dialogues, p. 209 |
Een lening is een uitgifte van overheidspapier en houdt een renteverplichting in van een percentage van het totale bedrag van het geleende geld. Als een lening 5% bedraagt, zou de regering over 20 jaar onnodig een bedrag hebben betaald dat gelijk is aan dat van de lening om het percentage te dekken. Over 40 jaar zal het twee keer hebben betaald; en 60 keer dat bedrag, maar de lening blijft bestaan als een onbetaalde schuld. Protocollen, p. 77 |
|
Net als de god Vishnu zal mijn pers honderd armen hebben, en deze armen zullen hun handen geven aan alle verschillende meningen in het hele land. Machiavelli, Dialogues, p. 141 |
Deze kranten zullen, net als de Indiase god Vishnu, in handen zijn van honderden handen, die elk de pols van de wisselende publieke opinie zullen voelen. Protocollen, p. 43 |
|
Nu begrijp ik de figuur van de god Vishnu; je hebt honderd armen zoals het Indiase idool, en elk van je vingers raakt een veer aan. Montesquieu, Dialogues, p. 207 |
Onze regering zal op de hindoegod Vishnu lijken. Elk van onze honderd handen zal één veer van het sociale staatsmechanisme bevatten. Protocollen, p. 65 |
In 1920 publiceerde Henry Ford in de Verenigde Staten in "The Dearborn Independent" (een krant waarvan hij de eigenaar was) een Amerikaanse versie van de Protocollen, als onderdeel van een reeks antisemitische artikelen met de titel "The International Jew: The World's Foremost Problem". Later publiceerde hij deze artikelen in boekvorm, waarvan verschillende vertalingen werden gemaakt.
Nadat de nazi's in 1933 aan de macht kwamen, begonnen die de Protocollen te gebruiken als propaganda tegen Joden; het werd door een aantal Duitse leraren toegewezen, alsof het feitelijk was, om door Duitse schoolkinderen te worden gelezen. Dit ondanks het feit dat het reeds in 1921 door de Engelse krant The Times als hoax was ontmaskerd (Gordon Fisher, About The Protocols of the Elders of Zion).
Een Nederlandse vertaling (van een voorgaande Duitse versie?) van de hand van Jan Stoutenburg verscheen in 1938, met een voorwoord van P. Molenbroek. Niet veel later, aan het begin van de Tweede Wereldoorlog (1941?), verscheen een nieuwe uitgave van J. Nijsse, met opnieuw een voorwoord van P. Molenbroek.
Verspreiding in landen waar de islam heerst is algemeen (L'Express, 18 oktober 2004). Ook in het handvest van de terroristische groepering Hamas wordt verwezen naar de Protocollen (Hamas Covenant 1988, Art. 32) om daarmee de zionistische samenzwering aan te tonen.
Aangemaakt 27 maart 2020
     |
Zie de huisregels welk commentaar wordt opgenomen!
