Veel gelovige Joden en christenen spreken niet de Godsnaam uit, zij zien dit als profaan en gebruiken daarom een omschrijvende benaming zoals HEERE (zoals geschreven in de SV en HSV), of de Eeuwige. Vaak wordt ook gesproken over HaShem, de Naam. Ik ga vandaag niet in of het is toegestaan om de Godsnaam uit te spreken, maar wil ingaan op de keuze om God met HaShem aan te roepen.

Bij het opzoeken van de betekenis van de naam Samuel (God hoort!, cf. 1 Sam. 1:20) zag ik in een woordenboek dat het eerste gedeelte "Samu" (hoort!) soms ook als "de Naam" kan worden vertaald. Mijn Hebreeuws is niet zo goed dat ik dit kan controleren, maar ik zag in deze verklaring wel een mooie analogie.

In het Hebreeuws hebben woorden vaak meerdere betekenissen, bijvoorbeeld "dabar" heeft niet alleen de betekenis van "woord" maar ook van "daad", in het Hebreeuws luister je als je ook doet waarnaar je hebt geluisterd. En zo is het ook met HaShem, de Naam, het is niet alleen een abstract begrip, het is niet alleen zomaar een naam, nee de Drager ervan hoort ook als je Hem bij Zijn Naam roept. Hiermee wordt de betekenis wezenlijk, het is een karaktertrek. God luistert als je Hem aanroept, want dat is zijn karakter en dat uit zich in zijn Naam, Hij is!

Zie de huisregels welk commentaar wordt opgenomen!

Mede mogelijk dankzij