Aantekeningen bij de Bijbel
Vragen, overdenkingen en achtergronden over de Bijbel,
welke resulteren in allerlei aantekeningen.
welke resulteren in allerlei aantekeningen.
Benjamin Kennicott (4 april 1718 - 18 september 1783) was een Engelse kerkman en een Hebreeuwse geleerde.
Kennicott werd geboren in Totnes, Devon. Hij volgde zijn vader op als meester van een liefdadigheidsschool, dankzij de vrijgevigheid van enkele vrienden stelde dit hem in staat om in 1744 naar het Wadham College in Oxford te gaan, waar hij zich onderscheidde in het Hebreeuws en de goddelijkheid. Tijdens zijn studie publiceerde hij twee dissertaties, over de boom des levens in het paradijs, met enkele observaties over de val van de mens en over de oblaties van Kaïn en Abel, die hem een B.A. opleverden vóór de wettelijke tijd.
In 1747 werd Kennicott verkozen tot fellow van het Exeter College te Oxford en in 1750 behaalde hij zijn graad van M.A.. In 1764 werd hij benoemd tot fellow van de Royal Society en in 1767 tot keeper van de Radcliffe Library. Hij was ook een kanunnik van Christ Church, Oxford (1770), en rector van Culham (1753) in Oxfordshire.
Kennicott's belangrijkste werk is de Vetus Testamentum hebraicum cum variis lectionibus (1776–1780).
Voor hij hier mee begon schreef hij twee dissertaties met de titel The State of the Printed Hebrew Text of the Old Testament considered, die respectievelijk in 1753 en 1759 werden gepubliceerd en die waren bedoeld om hedendaagse ideeën over de 'absolute integriteit' van de ontvangen Hebreeuwse tekst te bestrijden. De eerste bevat "een vergelijking van I Kron. XI. met 2 Sam. V. en XXIII en waarnemingen op zeventig manuscripten, met een uittreksel van fouten en verschillende lezingen"; de tweede verdedigt de beweringen van de Samaritaanse Pentateuch, bestormt de correctheid van de gedrukte exemplaren van de Aramese vertaling, geeft een beschrijving van de Hebreeuwse manuscripten van de Bijbel waarvan bekend is dat ze bestaan, en catalogiseert honderd manuscripten die bewaard zijn in het British Museum en in de bibliotheken van Oxford en Cambridge.
Voor zijn hoofdwerk de Vetus Testamentum hebraicum cum variis lectionibus gebruikte hij uiteindelijk meer dan 690 verschillende manuscripten.
Volgens critici was dit werk in zekere zin een mislukking omdat het volgens hen geen materialen van waarde opleverde voor de verbetering van de ontvangen tekst, en dat hij de Masoretische tekens buiten beschouwing heeft gelaten. Deze kritiek is grotendeels onterecht daar deze Masoretische tekens pas later aan de oorspronkelijke Hebreeuwse tekst werden toegevoegd. Daarnaast zijn zoveel consonante varianten, dat de poging om alle varianten van de Masoretische tekens te verzamelen het apparaat te groot zou worden en het project te tijdrovend zou zijn. Het werk van Giovanni de Rossi bevat wel deze consonante varianten, maar hanteert slechts een fractie van de manuscripten als Kennicott. Ook tegenwoordig bevat Kennicott's werk meer varianten dan moderne tekstkritische edities, zoals de BHQ of BHS, en waar ze deze al gebruiken leunen ze zwaar op het werk van Kennicott.
Het is om deze reden dat Aantekeningen bij de Bijbel (als eerste online) zijn apparatus heeft toegevoegd bij de Bijbelverzen van het Oude Testament. Ook is een overzicht gegeven van welke manuscripten hij heeft gebruikt.
Aangemaakt 8 mei 2019
Zie de huisregels welk commentaar wordt opgenomen!
